Esther vertelt over haar werk als gedragswetenschapper

De gedragswetenschapper Jeugdzorg coacht de Jeugdbeschermers als het gaat om belangrijke beslissingen in de gezinnen en biedt als het nodig is werkbegeleiding. Dit houdt in dat in elke casus wordt besproken welke lijnen uitgezet zijn en welke stappen in de komende periode ondernomen moeten worden.

Analyseren en doelen opstellen

De Jeugdzorg houdt zich bezig met kinderen van wie de ontwikkeling niet goed verloopt. De zorgen zijn zó groot dat vrijwillige hulpverlening niet (meer) voldoende is. Drang of dwang is nodig. De Jeugdbeschermer kijkt en denkt met het gezin mee hoe de situatie zó kan veranderen dat het kind weer veilig op kan groeien.
Belangrijkste taak van de Jeugdbeschermers is om goed te analyseren wat er aan de hand is. Vervolgens stellen zij doelen op en zien ze er op toe dat hier aan gewerkt wordt door de gezinnen en het netwerk er omheen. Waar nodig vliegen de Jeugdbeschermers anderen in om hulpverlening te bieden aan het gezin.

Het maken van beslissingen

Esther vertelt in wat voor soort beslissingen zij meedenkt: “Wel of niet verlengen van een ondertoezichtstelling, vastleggen van bezoekregelingen, vaststellen van gezinsplannen en soms ook of een uithuisplaatsing nodig is. Ik heb hierin een adviserende rol. Als gedragswetenschapper kan ik met wat meer afstand naar de casussen kijken, waardoor ik vaak bepaalde verbanden kan zien en meer overstijgend kan denken.” Gemakkelijk zijn deze beslissingen niet altijd. Esther weet dit uit eigen ervaring; zelf heeft zij ook jarenlang als Jeugdbeschermer gewerkt. “In de teamvergaderingen bespreken we ook veel morele dilemma’s. Bijvoorbeeld als een kind bij één van beide ouders moet gaan wonen, welke kies je dan? We moeten dan niet alleen rekening houden met wat nú goed is voor het kind, maar ook op de lange termijn. Dit soort beslissingen vraagt naast een goede afweging ook emotioneel het nodige van de Jeugdbeschermers. Ik houd daarom tijdens onze besprekingen goed in de gaten hoe het met hen gaat. Als ik me ergens zorgen over maak, dan maak ik dit bespreekbaar.” Esther draagt daarnaast bij aan deskundigheidsbevordering. Casuïstiekbesprekingen zit zij voor en haar deur staat altijd open voor vragen waar tussendoor over meegedacht moet worden.

De afwisselende werkdag van een Gedragswetenschapper

“Een gemiddelde werkdag is daardoor heel afwisselend”, vertelt Esther. “De kern van mijn werkdagen bestaat uit veel lezen: gezinsplannen, voortgangsrapportages en evaluaties. Drie keer per week zit ik een casuïstiekbespreking voor waar inhoudelijke vragen besproken worden. Die besprekingen duren zo’n 2,5 uur. Ook dit vraagt het nodige leeswerk ter voorbereiding. Soms schuif ik aan bij lastige gesprekken, ter aanvulling van de Jeugdbeschermer. Het meeste contact heb ik echter intern met de medewerkers.”
Op de vraag wat zij het leukste aan het werk vindt, antwoordt Esther het volgende: “Ik vind het leuk om met de Jeugdbeschermers in gesprek te zijn over hoe zij toch ingang kunnen vinden in een lastige casus. Door de juiste vragen te stellen en goed te luisteren komen we dan gezamenlijk tot een plan over hoe bijvoorbeeld een gesprek gevoerd kan worden. Op die manier houden we elkaar scherp. Ik bundel mijn praktijkervaring met de input van de Jeugdbeschermer en eigen kennis over gesprekstechnieken en ontwikkelingsvraagstukken.”

Op zoek naar een passende oplossing

Aan de ene kant dus een leuke puzzel om te zoeken naar passende oplossingen. Er zijn natuurlijk ook uitdagingen in het werk. Esther beaamt dit: “Het is voor mij belangrijk om iedereen in beeld te houden. De Jeugdbeschermers weten hoe het gaat in de gezinnen. Zij zijn mijn ogen en oren. Juist omdat ik meer afstand heb is het daardoor wel eens lastiger inschatten wat verstandig is, en dat terwijl ik wel mede verantwoordelijk ben voor de beslissingen die genomen worden. Ik zorg daarom dat ik in onze casuïstiekbesprekingen altijd nog even terugkom op eerder genomen besluiten en als er crisis is volg ik wat nauwer hoe het gaat.”

Het belang van samenwerken

Om haar visie en adviezen scherp te houden, vertelt Esther dat intervisie en onderling overleg met collega-gedragswetenschappers erg belangrijk is. “Ook mijn eigen professionele ontwikkeling houd ik op peil. Ik volg scholing en zoek mijn collega’s zeker dagelijks op om over moeilijke beslissingen te kunnen sparren. Op die manier maken we optimaal gebruik van elkaars expertise.”
Al met al een uitdagende functie dus. Esther heeft nog een mooie boodschap voor iedereen die overweegt om dit werk te gaan doen: “Je moet flexibel kunnen zijn. Zowel in je agenda als in het werk. In geval van crisis moet je nou eenmaal snel knopen kunnen doorhakken. Ik ben daarnaast heel blij dat ik bekend ben met de uitvoering van het werk. Jeugdbeschermers vinden dit prettig; ik weet wat zij meemaken. Ik zou iedereen dan ook adviseren om eerst een jaar of twee in de uitvoering te werken voordat je gedragswetenschapper wordt. Je weet dan beter hoe alles werkt qua juridische procedures én snapt wat het is om bij cliënten op de bank te zitten. Dit komt je werk als gedragswetenschapper zeker ten goede!”

Is werken als Gedragswetenschapper bij Jeugdzorg ook iets voor jou? Bekijk hier onze openstaande vacatures, of neem contact met ons op!